
WillemijnF



Superlid
 Lid sinds: 5-8-2016
Antw.: 2534
|
Za Jan 13, 2018 12:19 pm |
|
|
Medisch ethica Berna van Baarsen stapt op als lid van de toetsingscommissies. Ze vindt het onjuist dat wilsonbekwame patiënten met dementie voor euthanasie in aanmerking komen. Van Baarsen beoordeelde als lid van een van de vijf regionale toetsingscommissies euthanasie de afgelopen tien jaar duizenden euthanasiezaken. Ze zag de laatste paar jaar de euthanasiepraktijk bij gevorderde dementie verschuiven in een richting ‘die ik niet voor mijzelf kan verdedigen’.
Crux is de bepaling dat wanneer een patiënt zelf niet meer zijn wil kan uiten, een eerder opgestelde wilsverklaring kan volstaan om vast te stellen dat de patiënt ook in dat latere stadium akkoord is met levensbeëindiging.
Euthanasie bij dementen niet te verdedigen
Dit lijkt me een niet op te lossen probleem. Wanneer men zelf niet meer kan aangeven dat het lijden ondraaglijk is, hoe bepaalt een arts dan dat dat inderdaad zo is? Net zoals voor veel mensen geldt, zou ook voor mij vergevorderde dementie een reden zijn om euthanasie te willen. Het idee om zo afhankelijk en niet meer jezelf te zijn, niemand te herkennen, wartaal uit te slaan, jezelf te bevuilen en uiteindelijk slechts te vegeteren vind ik onverdraaglijk. Maar hoe zorg je ervoor dat je die euthanasie dan ook werkelijk krijgt? En op welk moment dan?
Met een Nederlander valt niet te discussiëren. Hij heeft tot het einde toe gelijk en daalt met deze zekerheid opgewekt het graf in.
Godfried Bomans 1913-1971
Laatst aangepast door WillemijnF op Za Jan 13, 2018 1:26 pm, in totaal 1 keer bewerkt |
|
 |
|
|

Advertentie


|
|
 |
|
|

NicolaasP



Superlid
 Lid sinds: 31-3-2010
Antw.: 3238
|
Za Jan 13, 2018 1:10 pm |
|
|
Quote: |
Het idee om zo afhankelijk en niet meer jezelf te zijn, niemand te herkennen, wartaal uit te slaan, jezelf te bevuilen en uiteindelijk slechts te vegeteren vind ik onverdraaglijk. Maar hoe zorg je ervoor dat je die euthanasie dan ook werkelijk krijgt? En op welk moment dan? |
wat mij het allerergst lijkt is de constante, niet aflatende angstpsychose waarin je kunt komen te verkeren bij dementie, gelukkig overkomt dat niet iedereen die dementeert.
Iedereen zou op zekere leeftijd een contract moeten tekenen waarin op dergelijke situaties -bv ook gevolgen van een ernstige beroerte zoals een comateuze toestand of die van ernstige afasie- geanticipeerd wordt. Wat wil je dat er in jouw geval dan gebeurt... Mensen moeten verplicht worden daar rekenschap van af te leggen voordat het zover is. Voor hun eigen bestwil en dat van de omgeving
Dat vind ik
|
|
 |
|
|

Anna J



Superlid
 Lid sinds: 27-11-2007
Antw.: 10440
|
Za Jan 13, 2018 1:19 pm |
|
|
Misschien de titel van dit onderwerp ( deze topic ) even aanpassen.
Patienten , of mensen met dementie, ipv demente bejaarden.
Zelf hebben wij in de familie hier nu mee te maken.
Mijn schoonzusje ( 65 jaar ) heeft dementie.
In een ver gevorderd stadium.
|
|
 |
|
|

WillemijnF



Superlid
 Lid sinds: 5-8-2016
Antw.: 2534
|
Za Jan 13, 2018 1:21 pm |
|
|
NicolaasP schreef: |
Quote: |
Het idee om zo afhankelijk en niet meer jezelf te zijn, niemand te herkennen, wartaal uit te slaan, jezelf te bevuilen en uiteindelijk slechts te vegeteren vind ik onverdraaglijk. Maar hoe zorg je ervoor dat je die euthanasie dan ook werkelijk krijgt? En op welk moment dan? |
wat mij het allerergst lijkt is de constante, niet aflatende angstpsychose waarin je kunt komen te verkeren bij dementie, gelukkig overkomt dat niet iedereen die dementeert.
Iedereen zou op zekere leeftijd een contract moeten tekenen waarin op dergelijke situaties -bv ook gevolgen van een ernstige beroerte zoals een comateuze toestand of die van ernstige afasie- geanticipeerd wordt. Wat wil je dat er in jouw geval dan gebeurt... Mensen moeten verplicht worden daar rekenschap van af te leggen voordat het zover is. Voor hun eigen bestwil en dat van de omgeving
Dat vind ik |
Je kunt best bepaalde zaken vastleggen, wanneer de situatie duidelijk is, bijvoorbeeld bij een diepe coma waaruit ontwaken niet meer mogelijk zal zijn. Maar het probleem met dementie is vast te stellen wanneer die toestand is bereikt. Als ik bijvoorbeeld vastleg dat op het moment dat ik mijn dierbaren niet meer herken, voor mij de grens is bereikt en ik levenseinde zou willen, dan is het lastige dat ik mogelijk de volgende dag wél weer iemand herken. Het beeld is zo wisselend en dat legt wel een zware verantwoordelijkheid bij de arts.
Met een Nederlander valt niet te discussiëren. Hij heeft tot het einde toe gelijk en daalt met deze zekerheid opgewekt het graf in.
Godfried Bomans 1913-1971 |
|
 |
|
|

WillemijnF



Superlid
 Lid sinds: 5-8-2016
Antw.: 2534
|
Za Jan 13, 2018 1:24 pm |
|
|
Anna J schreef: |
Misschien de titel van dit onderwerp ( deze topic ) even aanpassen.
Patienten , of mensen met dementie, ipv demente bejaarden.
Zelf hebben wij in de familie hier nu mee te maken.
Mijn schoonzusje ( 65 jaar ) heeft dementie.
In een ver gevorderd stadium. |
Doe ik meteen, dankjewel.
Dat is vreselijk, zulke vroege dementie. Ik heb er mee te maken gehad met een vriendin. Zij hadden zoveel plannen, net als wij, om als ze met pensioen waren, lekker veel met de caravan te gaan reizen. Bij hem werd op zijn 62e dementie vastgesteld. Wég plannen. Dan staat je leven wel op zijn kop. Heel erg is dat.
Met een Nederlander valt niet te discussiëren. Hij heeft tot het einde toe gelijk en daalt met deze zekerheid opgewekt het graf in.
Godfried Bomans 1913-1971 |
|
 |
|
|

NicolaasP



Superlid
 Lid sinds: 31-3-2010
Antw.: 3238
|
Za Jan 13, 2018 1:49 pm |
|
|
Quote: |
het probleem met dementie is vast te stellen wanneer die toestand is bereikt. Als ik bijvoorbeeld vastleg dat op het moment dat ik mijn dierbaren niet meer herken, voor mij de grens is bereikt en ik levenseinde zou willen, dan is het lastige dat ik mogelijk de volgende dag wél weer iemand herken. Het beeld is zo wisselend en dat legt wel een zware verantwoordelijkheid bij de arts |
wanneer is iemand aan het dementeren, wanneer begint dat, wanneer is dementie een voldongen feit...voldongen genoeg om indien je in die toestand -die ook weer heel veel verschillende kwaliteiten kan hebben-
niet meer voort zou willen leven, aan dat leven een eind te laten maken
ja dat zijn cruciale vragen
ik denk dat we enorm achterlopen op dit soort voorzienbare problemen die een al groter deel van onze samenleving aangaan
zelf heb ik op dit vlak nog helemaal niets geregeld -op papier laten zetten, afgesproken met de huiarts- terwijl ik me wel bezighoud met de problematiek ervan en meer dan eens te maken heb gekregen met de verschrikkingen die zich daarin kunnen voordoen wanneer je dat voor jezelf uitschuift
Over onze geboorte -wilde je dat wel?- hebben we niets te zeggen gehad, maar over onze dood een hoop meer, en gelukkig ook al meer naarmate de techniek, kunde, mogellijkheid, het arsenaal aan hulpmiddelen dat standaard ingezet wordt tot levensverlenging toeneemt
|
|
 |
|
|

luciaT.



Superlid
 Lid sinds: 13-10-2016
Antw.: 3047
|
Za Jan 13, 2018 2:17 pm |
|
|
Ik vind dat we artsen voor een onmogelijke opgave stellen i.v.m. euthanasie betreft dementie.
Ik kan me het spookbeeld voorstellen als de diagnose vastgesteld wordt. maar datzelfde geldt ook voor diagnose van een ongeneeslijke andere ziekte waarvan het verloop min of meer bekend is. De angst voor het verloop speelt volgens mij een grote rol, misschien wel een te grote.
De angst een last te worden voor familie kan ook een rol spelen.
Misschien moet eerst eens bekeken worden wat de redenen zijn voor een euthanasie aanvraag.
|
|
 |
|
|

dagmar57



Superlid
 Lid sinds: 25-3-2017
Antw.: 1841
|
Za Jan 13, 2018 4:35 pm |
|
|
Heel moeilijk dilemma, zowel voor de arts als de patiënt.
Gisteren nog de film Still Alice gezien over Alzheimer op npo 2 en ik hoop zo dat dit soort ellende mij bespaart blijft, maarja dat is nu juist meteen het probleem, je weet nooit wat je allemaal wel of niet gaat overkomen.
Het is voor artsen denk ik ook een heel lastig dilemma, nog afgezien van de juridische kant van de zaak die erbij komt kijken, want hoe bepaal je voor iemand wat nog wel levenswaardig of niet is.
Enige wat mogelijk is, is denk ik dat als je nog goed wilsbekwaam bent, dat je op papier zet in welke situatie je euthanasie zou willen en dit kenbaar maakt zowel bij je familie als huisarts.
Maar zelfs dan nog blijft het denk ik voor familie en artsen heel moeilijk beoordeelbaar, waar precies de grens ligt voor menswaardig bestaan.
En ook andersom zou ik heel moeilijk, zo niet onmogelijk vinden om voor iemand waar je van houdt en die te kennen heeft gegeven een wens voor euthanasie te hebben bij een onwaardig menselijk bestaan te bepalen wanneer die grens voor diegene is bereikt.
|
|
 |
|
|

Lifeisaminestro ne



Superlid
 Lid sinds: 8-11-2010
Antw.: 1962
|
Za Jan 13, 2018 10:01 pm |
|
|
Een euthanasiewens vast laten leggen als je nog wilsbekwaam bent, werkt ook niet altijd.
Ik had een vriendin die een hersentumor kreeg op haar 52e. Na twee operaties, bestralingen en chemo's was ze uitbehandeld en liet ze haar euthanasie vastleggen. Er was zelfs al een datum. Ze had nog een puberdochter van 13 en die was gedurende haar ziekte heel dwars en bozig, dus een heel slecht contact. Toen het tegen het tegen het einde liep, draaide de dochter bij en werd het contact hersteld. Omdat mijn vriendin nog wat tijd met haar wilde, stelde ze de datum van euthanasie uit. Daarna ging het ineens bergafwaarts en kon ze geen datum meer afspreken, waarna de artsen geen euthanasie meer wilden plegen en er volgde een heel onwaardig sterven. Ik vergeet dat nooit meer.
Don't mention the war!! (Basil Fawlty) |
|
 |
|
|

Hizhi.o



Superlid
 Lid sinds: 14-8-2014
Antw.: 4947
|
Zo Jan 14, 2018 2:05 am |
|
|
Volgens mij leg je de verklaring vooraf juist neer voor het moment dat je wilsonbekwaam bent geworden.
Dan is het mij een raadsel dat juist bij diezelfde wilsonbekwaamheid het verzoek niet tot uitvoering gebracht mag worden.
|
|
 |
|
|

nandes



Superlid
 Lid sinds: 2-12-2007
Antw.: 8433
|
Zo Jan 14, 2018 2:06 am |
|
|
ondraagbaar lijden is het enige criterium dat telt nmm, op zich is dat al een heel rekbaar begrip, maar het is misschien te omschrijven in een wilsverklaring, het is natuurlijk veel lastiger als die wilsverklaring er niet is, ben je helder van geest dan kan je dat alsnog verklaren maar ben je niet helder van geest dan is dat nmm niet mogelijk.
zoiets mag je nmm ook niet aan de beoordeling van een arts overlaten.
Met 'n oald hoes en 'n joonk wief he'j altied wat te knooi'n |
|
 |
|
|

Hizhi.o



Superlid
 Lid sinds: 14-8-2014
Antw.: 4947
|
Zo Jan 14, 2018 2:11 am |
|
|
Als ik tijdens mijn wilsbekwaamheid aangeef dat voor mij het wilsonbekwaam zijn het startsein van het ondraaglijk lijden is, dan lijkt me dat helder.
|
|
 |
|
|

nandes



Superlid
 Lid sinds: 2-12-2007
Antw.: 8433
|
Zo Jan 14, 2018 2:32 am |
|
|
Hizhi.o schreef: |
Als ik tijdens mijn wilsbekwaamheid aangeef dat voor mij het wilsonbekwaam zijn het startsein van het ondraaglijk lijden is, dan lijkt me dat helder. |
Dat is idd heel helder, blijft alleen de vraag of het wilsonbekwaam zijn voldoet aan de criteria van ondraagzaam lijden.
Met 'n oald hoes en 'n joonk wief he'j altied wat te knooi'n |
|
 |
|
|

Hizhi.o



Superlid
 Lid sinds: 14-8-2014
Antw.: 4947
|
Zo Jan 14, 2018 2:40 am |
|
|
Als je wilsbekwaam bent kan je volgens mij heel goed voor jezelf bepalen wat voor jou ondraaglijk is. In mijn optiek ben je de enige die dit voor jezelf uit kan maken. Ik wilde wel dat de hele populatie rondom de euthanasiewetgeving daar eens aan wilde.
|
|
 |
|
|

Gribou---Greet



Stamgast
 Lid sinds: 4-11-2011
Antw.: 294
|
|
 |
|
|

Hizhi.o



Superlid
 Lid sinds: 14-8-2014
Antw.: 4947
|
Zo Jan 14, 2018 3:02 am |
|
|
Maar dat is juist het probleem want die wilsbeschikking die telt niet meer als je naderhand wilsonbekwaam bent geworden. Dus zul je dat anders moeten ondervangen en lijkt mij dat je dan ondraaglijk lijden voor jezelf synoniem maakt met wilsonbekwaam. Waarbij het uitgangspunt is dat je zelf wel kunt uitmaken voor je persoonlijke ik wat je ondraaglijk lijden vindt. Dat dus, die wilsonbekwaamheid. Lijkt mij geen speld tussen te krijgen. En die wilsonbekwaamheid wordt heden ten dage gewoon uitgesproken door diverse artsen en die hebben daar tot op heden helemaal geen moeite mee. De rest wijst dan zichzelf.
|
|
 |
|
|

nandes



Superlid
 Lid sinds: 2-12-2007
Antw.: 8433
|
Zo Jan 14, 2018 3:06 am |
|
|
Hizhi.o schreef: |
Als je wilsbekwaam bent kan je volgens mij heel goed voor jezelf bepalen wat voor jou ondraaglijk is. In mijn optiek ben je de enige die dit voor jezelf uit kan maken. Ik wilde wel dat de hele populatie rondom de euthanasiewetgeving daar eens aan wilde. |
dat geeft dus aan dat je op tijd, als je nog wilsbekwaam bent moet aangeven wat je wensen zijn.
blijft de vraag of jouw ondraagelijkheid voldoet aan de norm.
Met 'n oald hoes en 'n joonk wief he'j altied wat te knooi'n |
|
 |
|
|

Hizhi.o



Superlid
 Lid sinds: 14-8-2014
Antw.: 4947
|
Zo Jan 14, 2018 3:07 am |
|
|
En wat ik zeg is dat respect moet komen voor de persoonlijke norm.
|
|
 |
|
|

Gribou---Greet



Stamgast
 Lid sinds: 4-11-2011
Antw.: 294
|
Zo Jan 14, 2018 3:29 am |
|
|
De wet veranderen .............als iemand een wilsbeschikking heeft ingevuld en daar ook in aangegeven heeft dat als hij / zij dement is , geen menswaardig bestaan meer heeft en dan euthanasie wil , dit honoreren zonder toetsing door een scanarts .
Als het uitvoerig besproken is met een arts ten tijde dat men geestelijk nog goed is moet dit toch voldoende zijn , is mijn mening .
|
|
 |
|
|

Hizhi.o



Superlid
 Lid sinds: 14-8-2014
Antw.: 4947
|
Zo Jan 14, 2018 3:36 am |
|
|
Quote: |
Een jaar geleden werd voor het eerst in Nederland een arts berispt omdat ze euthanasie verleende aan een patiënte met dementie terwijl niet onomstotelijk was vastgesteld dat deze vrouw het op dat moment wilde. |
Het is problematisch.
|
|
 |
|
|
 |