EEN WAAR GEBEURD VERHAAL. WONDER OF ????

..... want het huis wat ons werd toegewezen, een kleine eengezinswoning, waren maar 3 kamers, we vonden het eigenlijk te klein, maar ja er was geen middenweg beschikbaar.Er was een klein tuintje bij wat het niet haalde bij onze vorige tuin, maar och we konden buiten zitten, dus toe maar.We woonden er zo +/- een half jaar, toen we s"avonds iets op de trap hoorden, we gingen kijken maar zagen niets, wat vreemd, was zeker een van de buren geweest in het huis naastons die op hun trap naar boven of beneden liepen het scheen dus wel gehorig te zijn.Enfin veel aandacht schonken we er niet aan. De volgende dagen hoorden we het steeds vaker, maar doordat we er bijna zeker van waren dat het de buren waren, gingen we niet verder zoeken. Tot op een dag we het weer hoorden maar we wisten zeker dat de buren naast ons niet thuis waren. Omdat we op een hoek woonden hadden we maar aan èèn kant buren dus dit was wel raar.Toch eens opletten en ja hoor s`avonds laat begon het weer, net alsof er iemand op de trap liep, al we gingen kijken zagen we niets.Gekscherend zeiden we tegen elkaar: " Zou hier vroeger soms een boerderij gestaan hebben waar van de boer niet wil dat wij hier wonen? Wie weet heeft hij zich wel van kant gemaakt en kan hij geen rust vinden."We geloofden het zelf niet maar als we het nu hoorden dan zeiden we:"Hoor daar is die boer weer".Het was nu ook weer niet zo dat we er bang van werden.Op een nacht gebeurde er iets vreemds. We lagen al een poosje op bed tot Herman ( mijn man) zei:"Ik hoor iets beneden"."Hè jakkes" zei ik," even luisteren als er iets is ga ik toch niet naar beneden maar bel de politie wel".Inderdaad toen we goed luisterden hoorden we een schuivend geluid, net of er iemand in het donker zachtjes liep.Herman trok zijn pantoffels aan en wou naar beneden gaan."Doe maar niet, zei ik wie weet wie er is"Hij ging toch zachtjes lopend naar beneden, en kwam naar boven met de mededeling dat de TV nog aanstond en dat hadden we gehoord.Ik keek hem aan of ik het in Keulen hoorde donderen en zei: "Dat kan niet ik weet zeker dat ik hem heb uitgeschakeld". "Zeker in je droom ", zei hij en kroop weer in bed.Ik lag te denken, was ik dan zo in de war? Had ik het echt gedroomd?Ik kon niet meer slapen en besloot nog even poolshoogte te gaan nemen.Wie schetst mijn verbazing toen ik merkte dat de TV weer aanstond, nou dat was dan zeker sluiting in die TV dus wilde ik hem uitschakelen.Zogezegd zo gedaan, maar het ging niet, ik voelde iets kouds op mijn hand en dat hield mij tegen.Ik schrok, zou er dan toch een geest rondzwerven in dit huis?Een beetje eng vond ik het wel, maar ik dacht wat kan hij nou helemaal doen, het enge eraan is dat ik hem niet zie, goede raad was duur.Ik besloot te erkennen dat er een geest was en zei hardop: "Hallo, is hier iemand, zou je dan even kenbaar willen maken wie of wat je bent en wat je van ons wilt?"Ik voelde een ijskoude hand op mijn arm en een donkere stem zei zachtjes:"Wees niet bang ik doe niets, maar wil graag bij jullie zijn."Natuurlijk kreeg ik kippenvel en stond te trillen op mijn benen, ik trok mijn arm weg en zei:"Vertel dan eerst eens wie je bent en wat je komt doen."Er klonk een schorre kuch en diezelfde donkere stem zei: "Je hebt een goede intuïtie gehad,er was hier vroeger een boerderij met grote landerijen. Mijn vader en moeder hebben heel hard gewerkt en uit het niets een flink bedrijf opgebouwd, tot jaloezie van vele dorpsgenoten. Er gebeurden heel rare dingen in het dorp en omdat het mijn ouders voor de wind ging kregen zij de schuld van alles. Ik ben inderdaad vermoord, maar niet zomaar. er was hier iemand die een ander had omgebracht en die mij ervoor liet opdraaien. Ik heb geen eerlijk proces gehad maar ben door een menigte boeren vermoord. Ik had het echt niet gedaan, maar alleen mijn moeder geloofde mij.Mijn ouders konden van verdriet niet meer op de boerderij werken en zijn hieraan te gronde gegaan.Mijn lot is dat ik ze moet wreken, maar ik kan het niet en nu ben ik gedoemd om rond te zwerven, terwijl ik eigenlijk niet meer besta.Dit huis is samen met die van je buren op onze grond gebouwd, ik weet dat jij daar niets aan kunt doen, niemand gelooft je zelfs als je dit verhaal zou vertellen.Ik heb je in de gaten gehouden en ik weet dat jij me wel gelooft.Ik vond het nu zo leuk dat je niet bang voor me was, maar vroeg wie of wat ik ben. Geloof me ik doe jullie niets, maar zou je eeuwig dankbaar zijn als je dit verhaal voor mij zou willen opschrijven. Ik had er zelf geen gelegenheid meer voor.Ik hoop dat ooit iemand die bij mijn dood en die van mijn ouders betrokken is geweest jouw verhaal zal lezen, zodat hij ( ik noem geen naam) weet, dat ik weet dat hij die mij veroordeelde de echte moordenaar is.Ik zal jullie niet meer lastig vallen omdat je nu weet waarom ik hier als geest was. Nu kan ik het eindelijk laten rusten. Ik voelde dezelfde koude wind weggaan en zei zachtjes: "Daag ik zal je missen".Er klonk een lichte fluittoon en ik voelde dat hij mij gehoord had. Ik bleef nog even zitten om e.a. te verwerken, deed het licht uit en liep weer naar boven,mijn man lag intussen in een diepe slaap. De volgende morgen vroeg hij gekscherend: "En heb je je geest nog gezien?"Ik zei:"Nee, maar wel gesproken, en je moet de groeten hebben". Hij lachte even en dook achter zijn krant, hij geloofde er geen fluit van. Maar ik wist beter, sindsdien hebben wij geen spook meer gehoord.