MYSTERY OF STIGMATA?

Wij zitten samen buiten in een broeierige avondlucht te praten, aan de koffie en allebei een beetje onrustig omdat een vriendin comateus is en al eerder gereanimeerd was geweest. Onze angst onder woorden brengende zit ik met een volle beker koffie tegen mijn vrouw te praten over onze gezamelijke vriendin en mijn andere arm leunt op de tuintafel, mijn hand omhoog houdend omdat ik altijd met gebaren spreek, een uitloop van het feit dat mijn oudste zuster doof was en wij met gebarentaal opgevoed zijn.


Mijn vrouw is de nuchterheid zelve, het type van “eerst zien en dan geloven'. Ik vertelde haar dat ik de man van onze gezamenlijke vriendin had gemaild dat ik niet meer zou bellen, die zou zich iedere keer een ongeluk schrikken als die telefoon ging als zijn vrouw zo slecht lag. Het laatste nieuws was dat zij in een roes werd gehouden. Haar laatste nier was weggehaald, zat vol met kanker, haar blaas was voor de zoveelste keer schoongemaakt van de kanker en last but not least de dialyse sloeg niet aan. Dus zeer slechte berichten.





Ineens voel ik de kleur uit mijn gezicht wegtrekken als ik opeens in de handpalm van mijn lege hand de letter E zie verschijnen. Nu wordt ik altijd besprongen door de muggen maar deze keer was het geen dier dat mij prikte. Ik voelde niets, zag alleen dat die ( in mijn ogen) E iets groter werd en riep gelijk 'Hé kijk nou eens wat er gebeurt, of word ik nou mesjogge.!


Ik hield mijn hand open voor de neus van vrouwlief en die zei gelijk


“Dat is een C hoor dat is geen E.!





Zij stond van haar stoel op en liep om de tafel heen en kwam op mij af, pakte ruw mijn gebrandmerkte hand en keek en voelde. De hardheid van de letter was duidelijk voelbaar, meer ook niet. Geen geprik, niets van dit alles. Je zou anders snel aan een insect denken, doch ik had niets gezien omdat ik zat te zwaaien tijdens het praten en elk gevleugeld ongedierte was hier bij mijn koffie geen lang leven beschoren, dat heb je zo met die koffiejunks.





“Wat is dat nou in hemelsnaam,! bromde ik verbaasd en toch wel gelijk denkend aan iemand die wij met een C of E kende. Dit was duidelijk een sein van ergens vandaan. Daarvan was en ben ik nog van overtuigd. Temeer daar ik in de avonduren never nooit op mijn pc zit, de avonden zijn voor mijn vrouw en mij omdat ik overdag al constant op de pc zit. Dus de avonden zit ik nooit achter de tokkeldoos.


“Leen dit is echt een C kijk maar” en zij draaide mijn hand een beetje naar links en toen zag ik het ook duidelijk. Het was een C. En er was er maar een die wij met een C kende.





“Ik ga even op de pc kijken of Chris iets geschreven heeft”en voordat ik uitgesproken was liep ik ons chalet al binnen, opende mijn laptop en de post. Ja hoor daar was bericht van Chris de man van onze vriendin. Hij schreef dat zijn vrouw in de middag overleden was. Onze mails hadden elkaar gekruist. Ik belde direct naar Chris om hem te condoleren. Hij was thuis met zijn zoon en schoondochter. Ze waren erbij toen zij overleed. Ik heb hem niets verteld van dat gedoe met die C in mijn hand. Toen ik ophing keek ik naar mijn hand en de C was weg.





Mijn vrouw voelde en keek nog eens goed en zei toen 'Mieke heeft je gewoon willen seinen dat ze al vertrokken was en dat je Chris moest bellen.” Als er een nuchter is dan is het vrouwlief wel. Maar ik heb wel meer dingen in het verleden meegemaakt die voor deze wereld niet te bevatten zijn. Ik heb het altijd op mij af laten komen en het een plek kunnen geven. Omdat nu weer blijkt dat alles een reden in het leven heeft.





Een mysterie dat ik toch even een plekje voor mezelf moet geven omdat je zoiets wel aan iemand kunt vertellen, maar wie gelooft je?


Gelukkig dat mijn vrouw het met eigen ogen heeft gezien anders zou ik aan mezelf gaan twijfelen omdat wij de afgelopen vijf jaren al vijf geliefden weg konden brengen, waaronder twee zusjes en een broer van mijn kant, 2 hartsvriendinnen en een vriendin uit mijn tienertijd. Dat is het nadeel van ouder worden, je krijgt meer rouwkaarten dan uitnodigingen voor een bruiloft.





En ik was al zo blij met het geboortekaartje van een blogster die een gezonde dochter ter wereld had gebracht, maar daarvoor had zij eerst haar zoontje moeten verliezen.


Mysteries van leven en dood. Wie ligt er nog wakker van? Ik lag in ieder geval vannacht wakker van het feit dat ik een lieve vriendin moet missen maar die mij toch even te kennen gaf dat ik haar man moest bellen om hem sterkte te wensen en te condoleren, maar zeker om even te laten weten dat ze al boven is. Zij zou een seintje geven als het zover was. Gisteren was het zover.





Nog steeds kijk ik naar de plek in de muis van mijn hand waar die C spontaan verscheen als een stigmata en verdween toen ik met hem sprak.


Mysterie of wonder? God mag het weten, maar ik wil het niet eens weten, ik weet alleen dat wij een ontzettend lieve vriendin kwijt zijn geraakt.


Rust zacht lieve Mieke, je hebt je rust verdiend.