Ooit

Ooit


Ooit is ver weg,
Daar achter ergens gebleven,
In de weg waar ik mijn leven bewandelde.


Ooit was ik een kind,
Met blote voeten en schaarse kleding
Maar oh, zo gelukkig, onbezorgd en tevreden!


Ooit was ik een jong meisje
Ik droomde van geluk en had onmogelijk idealen.
Dat meisje leeft nog in mij, de idealen zijn nog zo levende!


Nu ben ik oud,
Ik heb witte haren, mijn gezicht getekend door zachte rimpels,
Mijn weg, heb ik al zeker voor drie vierde gelopen.


Ik die ooit alleen was,
Ik heb een man gehad, heb liefde gekend en gemaakt en
Een huis vol van kinderen, jongeren, geluid, gevoel, gelach.
Het is nu stil geworden...
Ik ben nu weer alleen, niet ongelukkig, nee.
Ik heb veel om dankbaar te zijn.
Ik dank God voor het verleden en het heden
En bij voorbaat dank ik ook voor de toekomst.


Ik heb vertrouw, hetzelfde vertrouw nog
Dat ik als kind van mijn vader kreeg,
Dat ik als volwassenen vrouw uitstraalde,
Dat ik als moeder als erfenis achter wil laten:
Vertrouw in het leven, vertrouw op geluk,
Voor mijn kinderen, voor jou, voor ons, voor iedereen.


Esperanza,
mijn naam is hoop.





Sila lacerda- 2009