KBO-PCOB onderzoek wijst op meer eenzaamheid ouderen

Als ik of wij bij mensen , jong of ouder, op bezoek willen , vragen we het eerst of ze het op prijs stellen.
Er zijn ook wel, met name ouderen, die het niet aandurven om bezoek te ontvangen.
Zoe zie je maar weer dat er heel veel verschillende mensen zijn.
Maar geen bezoek mogen ontvangen is onmenselijk, zo,n situatie moet nooit te lang duren.
Wij zelf ontvangen met een gerust hart bezoek, en gaan met hetzelfde geruste hart bij een ander op bezoek.

Groot gelijk Jembee. Elk mens is voor zichzelf verantwoordelijk, toch?

Als oudere jongere van 70 jaar, zie ik regelmatig oudere mensen die er wat van proberen te maken, een wandelingetje maken met de rollator, afgezet worden door hun zoon bij een winkelcentrum zodat ze even op hun gemak kunnen shoppen, voor zover mogelijk. Ik werk dus al 5 jaar niet meer en heb meteen dingen gezocht waarmee ik mijn dag zinvol kan vullen. Ik had een hele drukke baan met veel mensen. Dus contact, al is het maar heel vluchtig, het zijn de dingen waar ik genoeg aan heb. Ben tevens graag alleen omdat ik dan mijn ding kan doen en ik heb altijd een bezigheid. Deze beide houdingen passen bij mij.

Recent zag ik een mevrouw met een rollator in de Hema. Ik passeerde haar en knikte haar vriendelijk toe. Ze was aan het turen op haar telefoon. Ze vroeg me of ik haar wou helpen want ze kon de letters niet goed zie. Heb ik ook vaak hoor, zei ik nog. Ik kreeg haar telefoon en voor het eerst zag ik zo'n slim scherm met allemaal grote vakjes met een afbeelding erin. Het was haar contacten bestand. Ik moest zoeken naar de naam van haar zoon en moest daarop drukken. Ik vond het heel handig. Mevrouw kon haar zoon bellen om te zeggen waar ze op dat moment was. Kennelijk was hij haar chauffeur.

Toen ik haar geholpen had tikte ik spontaan tegen haar schouder en zei er meteen achteraan: oh, ik mag u eigenlijk niet aanraken. Maar ik ben er blij mee hoor, zei ze. En ik doe het graag hoor, was mijn antwoord. Het gaf mij ook een blij gevoel. Mensen hebben elkaar soms nodig. Al is het maar voor het broodnodige contact.

Ik denk dat af en toe een klein gebaar helpt bij het minder eenzaam voelen bij ouderen. Zelf heb ik er weinig tot geen last van, ben een vrolijk mens. Maar dat heb ik kennelijk van mijn familie. Mijn oma van vaders kant was een pittige, zeker voor haar tijd zeer zelfstandige en moderne vrouw. Had vele hobbies naast het vrouw van... en moeder van....zijn. Had dus veel tijd nodig voor zichzelf, maar kon ook kletsen als de beste van tijd tot tijd. Haar zoon, mijn vader was precies hetzelfde. Had zijn passie voor zijn werk maar was ook heel onderhoudend. Kon heerlijk een babbeltje beginnen. Ik vrees dat ik die eigenschap ook heb overgenomen. En mijn beide zoons ook, allebei een grote passie voor hun werk, doen ook graag dingen in hun eentje en zijn tegelijk sociaal met mensen. Ik geloof zomaar, dat zij beiden, als zij niet meer werken, toch nog gelukkig zijn met hun bezigheden. Het is een karaktereigenschap dat ik als een rijkdom beschouw. En voor mezelf, ik ben er blij mee en help er een ander ook mee. Win win...dus.

Dank je wel Tommy49 voor je reactie en uitgebreide prachtverhaal. Je lijkt me een heel warm sociaal betrokken mens die haar glimlach weet te behouden ook als het wel eens moeilijk is. Ik wens je nog een fijn weekend.

Dank je wel Msrianne. Heb er nooit zo bij stil gestaan. Maar als je met pensioen bent, dan overdenk je alles wat je gedaan hebt in vogelvlucht. Vandaar mijn lange verhaal. O ja, naast kletsen hou ik ook van schrijven, Het is wat het is.